تعزیه به متون دانشگاهی اضافه شود

سیدابوالحسن عمرانی در گفت و گو با کا 118 یادآورشد: در عصر حاضر، ظهور و گسترش رسانه های مدرن ارتباط جمعی با به همراه داشتن تکنیک های فنی در شکل و قدرت انتقال پیام در محتوا ضمن ایجاد گسست فرهنگی، داشته های فرهنگی جوامع مختلف را به سوی نابودی سوق داده است. ازاین روی، تبیین جایگاه هنرآیینی تعزیه ایرانی و وجوه مختلف ومتنوع آن درفضای آکادمیک یکی ازراهکارهای حراست ازداشته های اصیل فرهنگی کشور محسوب می شود.

این پژوهشگر حوزه تاریخ، هنر و رسانه افزود: پرداختن به تعزیه، از آن جهت حایز اهمیت است که این هنرآیینی در ادوار مختلف فرهنگ و تمدن اسلامی و در چند مرحله تاریخی با برپایی علنی و گسترده سوگواری حضرت سیدالشهدا(ع)، دسته گردانی ها و شمایل پردازی‌ها با آداب و رسوم ویژه در دوره آل بویه، شبیه سازی‌ها و ایجاد حرکات نمایشی صامت در عصر صفویه و در نهایت ظهور تعزیه مصطلح با ساختار دراماتیک و کلام منظوم در دوره زندیه، در ایران به ظهور و بروز رسید و در سیر تکاملی خود، از وجوه مختلف نسبت به هنرهای نمایشی مغرب زمین باپیشینه طولانی و استحکام ساختار در ادوار پس از رنسانس، برتری قابل ملاحظه ای دارد.

به عنوان مثال ما در تاریخ هنرهای نمایشی ملاحظه می‌کنیم که در اوایل قرن بیستم ” برتولت برشت ” در پی بنیان تئاتری بر مبنای فاصله گذاری و با ساختاری رویدادگرا با نام epic teatre برآمد که در آن بازیگر، نقش بازگوکننده و روایتگر را بازی می کند ؛ اما به گواهی تاریخ تئاتر و تحلیل کارشناسان و پژوهشگران حوزه ادبیات نمایشی، او نه تنها به این هدف دست نیافت که فرضیه هایی که در این باب عنوان و در کارهایش بدان پرداخته بود نیز راکد و بلا استفاده باقی ماند. درحالیکه آنچه او در پی آن بود، قرنها پیشتر در هنر نمایشی تعزیه ایرانی اجرا می‌شد و پیام خود را به بهترین شیوه به مخاطب ابلاغ می‌کرد.

وی با اشاره به ضرورت آشنایی دانشجویان باقدیمی‌ترین و جامع‌ترین هنر نمایشی دینی ایران در تاریخ تمدن اسلامی، تأکیدکرد: به نظر می‌رسد در مبحث «هنر در تمدن اسلامی» در کنار پرداختن به معماری، هنرهای مستظرفه، موسیقی و…، هنرنمایش دینی و به طور ویژه، هنر تعزیه نیز مورد عنایت قرارگیرد و معرفی این هنر، در متون دانشگاهی، به رشته خاص محدود و منحصر نشود.

به گزارش کا 118، سیدابوالحسن عمرانی؛ نویسنده، مستندساز، پژوهشگر رسانه و مدرس حوزه و دانشگاه، آثار مختلف پژوهشی و تعزیه شناسی نظیر “تعزیه و تلویزیون، تعزیه و سووشون، تعزیه و تراژدی، ادبیات تعزیه، اسلام و هنرهای زیبا، دین، هنر و رسانه در عصر ارتباطات و…” همچنین تولید مستندهایی به زبان فارسی و انگلیسی در باب معرفی تعزیه ایرانی را در کارنامه دارد.

انتهای پیام