«مهر سینما» در تقابل با فضای سنتی سینماست/ اقلیمی که فراموش شده است
به گزارش کا 118از «مهر سینمای ایران»، سیدمحمد حسینی مدیر انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس درباره برگزاری این رویداد به دبیری قادر آشنا گفت: همواره دو مرجعِ جشنواره‌های سینمایی و انجمن‌ها وظیفه کشف استعدادها را داشتند. در حالی که اکنون این دو مرجع، تبدیل به دورهمی برخی افراد ثابت شدند که همیشه هم در آنها برنده‌اند. «مهر سینمای ایران» در طول این مدتی که برگزار شده، نشان داده از این چرخه تکرار عبور کرده و به دنبال کشف استعدادهاست. این رویکرد بسیار مبارک، فضای سنتی جشنواره‌ها و نهادها را در سینما می‌شکند و استعدادها را شناسایی می‌کنند.
وی افزود: البته زمانی این رویداد تاثیر بیشتری خواهد داشت که از این استعدادها استفاده شود. در واقع ضمانتی به وجود آید که برگزیدگان «مهر سینما» و استعدادهای هر استانی، در جایگاهی درست وارد چرخه تولید می‌شوند. امیدوارم تداوم برگزاری رویداد «مهر سینمای ایران» موجب شناسایی هنرمندان و استعدادهای مغفول‌مانده‌ای شود که سال‌هاست مراکز هنری نتوانستند آنها را جذب کنند و جشنواره‌های سینمایی هم آنان را نادیده گرفتند. همانند دوران طلایی کانون پرورش فکری جوانان و حوزه هنری که استعدادها را به جامعه معرفی می‌کردند.
حسینی با اشاره به کم‌توجهی سینماگران به اقلیم و فرهنگ ایرانی بیان کرد: در همه جای دنیا، سینما به صورت متمرکز عمل می‌کند. یعنی اگر هالیوود، بالیوود، شهرک سینمایی چین، نالیوود (سینمای تازه راه افتاده نیجریه) را با دقت بررسی کنیم، درمی‌یابیم که فضای متمرکزی برای تولید دارند. من این سینمای متمرکز را عدالت می‌دانم زیرا سینما، امر گرانی در تولید است و به همین دلیل تمرکز در فرآیند تولید، موجب تسهیل‌گری و افزایش کیفیت می‌شود چنانچه همه فیلمسازان ایرانی، لزوما در تهران نیستند و بخش زیادی از شهرستان‌های مختلف هستند که جذب سینما شدند.
نقطه ضعف سینما به تصویر نکشیدن اقلیم کشور است
وی اضافه کرد: ما در فرHیند تولیدات سینمایی و هنری باید اقلیم را در نظر بگیریم. به عقیده من، نقطه ضعف سینمای ایران، تولیدکننده‌ها نیستند؛ بلکه به تصویر نکشیدن اقلیم و مناطق مختلف کشور در سینماست. برای شما مثالی می‌زنم. بسیاری از فیلمسازان ایران را تنها محدود در تهران تصور می‌کنند و در همین شهر هم صرفا به مناطق ۱ تا ۵ اهمیت می‌دهند البته گاهی هم که بخواهند بیچارگی را به تصویر بکشند به سراغ حاشیه تهران می‌روند. در نتیجه، ما می‌توانیم مرکزی ثابت مانند استان تهران برای تولید آثار سینمایی داشته باشیم که مرکز رجوع فیلمسازان همه استان‌ها و مناطق کشور باشد.
حسینی در پایان تاکید کرد: اگر قرار است در حوزه عدالت هنری و رشد سینمای ایران قدم برداریم، پیشنهاد من این است که اقلیم و مناطق گوناگون ایران را به تصویر بکشیم؛ همان‌گونه که در آثار سینمایی کشورهایی مانند آمریکا و صنعت فیلمسازی‌اش، چنین تفکری را مشاهده می‌کنیم. فکر می‌کنم «مهر سینمای ایران» بتواند در این مسیر، کمک بزرگی کند و ما در آینده شاهد این تحول در سینما خواهیم بود.
