پزشک شدم ولی جلوی بنگاه ها میگردم

اول از همه بابت عنوان عجیب مقالم عذرخواهی میکنم اما نمیدونستم چجوری بگم که منظورمو متوجه شی و مقالم رو بخونی تا بدونی چرا چنین چیزی نوشتم. پنجشنبه و جمعه همین هفته کنکوره و احتمالا طبق آماری که سال های گذشته دیدم، خیلیاتون دنبال پزشکی هستید. اما خواهش میکنم استرس نداشته باشید و به کنکور به عنوان یه غول خوشبختی یا بدبختی نگاه نکنید.

 پزشک شدن یه رویاییه که هممون از بچگی داشتیم و شاید اولین شغلی باشه که بطور جدی بهش نگاه می‌کردیم. عشق پوشیدن لباس سفید و درمان آدم‌ها چیزی بود که من رو هم از بچگی بهش جذب کرد.

 اگه یه درصد مثل من هستی، حرف‌های من رو بشنو تا بدونی باید چیکار کنی و برای ادامه راهت چه تصمیمی بگیری.

 پزشک شدن ارزش این همه سال درس خوندن رو داره؟

بعد 12 سال درس خوندن تو مدرسه و هفت صبح بیدار شدن، اگه تصمیم بگیری کنکور تجربی بدی و هدفت فقط پزشکی باشه، باید بهت این مژده رو بدم که هفت سال دیگه هم باید درس بخونی تا پزشک عمومی شی.  

بماند که چقدر باید دبیرستان خوب درس بخونی و قید رفیق بازی رو بزنی و کلی  تلاش کنی تا شاید رتبه کنکورت جوری بشه که پزشکی قبول شی.

 اگه بخوام از خودم بگم من بعد یکسال پشت کنکور موندن تونستم پزشکی قبول شم والبته حسابی قید همه چی رو زدم. روز و شب من تست و کنکور بود. خیلی جاها هم خسته شدم اما عشق پزشکی چیزی نبود که بخوام به این راحتیا ازش بگذرم.

درباره پشت کنکور موندن هیچ نظری ندارم که خوبه یا بد چون برای هرکسی متفاوته و امیدوارم با شنیدن اینکه من پشت کنکوری بودم جوگیر نشی و بخوای تجربش کنی.

 خب از همه اینا بگذریم تو دوران دانشجویی هم قرار نیست بهت خیلی خوش بگذره و یه کتابایی قراره داشته باشی و بخونی که با دیدن حجم برگه‌هاش، برگی برات نمی‌مونه. در طول این هفت سال قرار نیست از طریق رشته ات حقوقی داشته باشی بجز یه حقوق ناچیز که دوران انترنی (دستیاری) بهت میدن.  

در نهایت این با خودته که هفت سال بخونی و پزشک عمومی شی یا حتی بعدشم ادامه بدی و تخصص بگیری و علاقه و پشتکار تو تعیین میکنه که پزشک شدن ارزش این همه سال درس خوندن داره یا نه.

بعد از گرفتن مدرک میتونیم نفس راحت بکشیم و به عنوان دکتر یه زندگی راحت رو شروع کنیم؟

صد درصد نه. قسمت سخت ماجرا از اینجا شروع میشه. میدونم قطعا این همه سال درس خوندن هم خیلی برات عذاب آور بوده  اما بعد اینکه مدرکتو بگیری تازه باید بیوفتی دنبال کار.

 خیلیا فکر میکنن همین امروز که مدرکشون رو بگیرن فردا میرن میشینن تو مطب و پولدار میشن. ولی من بهت میگم که اینا چیزاییه که از دور میبینی. البته میتونی بری با بیمارستان‌های مختلف صحبت کنی تا شاید از بین بیست تاشون یکیشون قبولت کنه.

 من وقتی درسم تموم شد، با خودم گفتم خب دیگه میتونم یه مطب بزنم و با رویای بچگیم درآمدزایی کنم و کیف دنیا رو ببرم اما تازه فهمیدم که چه داستان‌هایی پیش رومه:

• اجاره یا خرید مطب: با این وضعیت قیمتا کافیه یه سر بزنی به دیوار و شیپور تا ببینی اگه سرمایه نداشته باشی، نمیتونی حتی یه اتاق کوچیک اجاره کنی چه برسه به خرید آپارتمان یا ساخت و طراحی دکوراسیون مطب خاصی که تو ذهن هممون هست.
• تجهیزات پزشکی: اگه پزشک عمومی باشی، تجهیزات کمتری داری ولی همونا هم متاسفانه ارزون نیست و باید هزینه کنی.
• دریافت پروانه: بله برای تاسیس مطب باید پروانه و تاییدیه وزارت بهداشت و درمان رو دریافت کنی.

و یسری نکات عجیب برای ساخت مطب هست که شاید تو هم مثل من تاحالا نشنیده باشی. مثل اینکه ساختن مطب داخل مجتمع‌های مسکونی و تجاری و شلوغ ممنوعه و اگه مطب طبقه بالای 1 باشه، باید حتما آسانسور داشته باشی.  

یعنی علاوه بر اینکه باید به فکر یه سرمایه خوب باشی، کلی فیلتر هست که باید برای انتخاب محل کار مورد نظرت در نظر بگیری و کار سخت تر میشه.

هنوزم خیلی حرفا هست که میتونم درباره پزشکی و شرایطش برات بگم ولی فقط خواستم بگم همه چیز از دور خیلی قشنگ بنظر میرسه و از نزدیک خیلی باید تلاش کنی تا رویات رو لمس کنی. با وجود همه این‌ها من هنوزم به پزشکی علاقمندم و و امیدوارم بتونم از پس این چالش جدیدی که سر راهم گذاشته بربیام

پایان رپرتاژ آگهی