کیفیت که هیچ، حداقل شخصیت آنها را زیر نظر داشته باشین!
به گزارش کا 118، در سال‌های اخیر، فوتبال ایران شاهد پدیده‌ای نگران‌کننده و رو به رشد است: حضور بازیکنان خارجی با سوابق تاریک و حواشی اخلاقی فراوان. این مسأله نه تنها اعتبار فوتبال ملی را زیر سؤال می‌برد، بلکه پرسش‌های جدی را درباره ساز و کار جذب بازیکن، نظارت بر عملکرد دلال‌ها و معیارهای اخلاقی باشگاه‌ها مطرح می‌کند.
به تازگی، اخبار مربوط پیوستن وسام بن‌یدر، مهاجم فرانسوی، به باشگاه سپاهان اصفهان، موجی از انتقادها و ابهامات را برانگیخته است. بن‌یدر، که در طول دوران حرفه‌ای خود با پرونده‌های متعددی در زمینه تخلفات اخلاقی و حتی اتهامات اخلاقی روبه‌رو بوده است، با وجود داشتن چنین سابقه تاریکی، در آستانه پیوستن به سپاهان قرار دارد. نکته قابل توجه این است که به دلیل همین اتهامات سنگین، بسیاری از باشگاه‌های اروپایی از جذب او خودداری کرده‌اند.
در حال حاضر، بن‌یدر متهم به جرایم سنگینی است که باید پاسخگوی اتهامات خود در دادگاه باشد. او حتی ادعا کرده است که در زمان وقوع جرم، تحت تأثیر الکل بوده است، ادعایی که به هیچ وجه نمی‌تواند از مسئولیت او بکاهد. سؤال اساسی این است که چرا باشگاهی مانند سپاهان، که مدعی حرفه‌ای‌گری و رعایت اصول اخلاقی است، باید به سراغ چنین بازیکنی برود؟ آیا کسب جام و افتخار به هر قیمتی، حتی زیر پا گذاشتن ارزش‌های اخلاقی و بی‌توجهی به حساسیت‌های جامعه، توجیه‌پذیر است؟
متأسفانه، بن‌یدر تنها نمونه از این دست بازیکنان جنجالی نیست. همین چند وقت پیش، باشگاه سپاهان ایگور کاتاتائو، بازیکن برزیلی را به خدمت گرفت که در کشور خود به اتهام شرط‌بندی غیرقانونی تحت تعقیب قضایی قرار داشت و حتی مدتی را در زندان سپری کرده بود. این موارد نشان می‌دهد که فوتبال ایران، به جای آنکه میدان رقابت سالم و بستری برای رشد استعدادها باشد، به پناهگاهی امن برای بازیکنان مسأله‌دار تبدیل شده است.
نگاهی به گذشته نیز گویای این واقعیت تلخ است. آنتونی استوکس، مهاجم ایرلندی، نیز یکی از پرحاشیه‌ترین و خلافکارترین بازیکنان خارجی تاریخ پرسپولیس به شمار می‌رود. این بازیکن که به دلیل حمل مواد مخدر (کوکائین) در دوبلین دستگیر شده بود، پس از پیوستن به پرسپولیس، مبلغ قرارداد خود را دریافت کرد و به بهانه مرخصی برای همیشه از ایران گریخت تا با پول این تیم به خوشگذرانی ادامه دهد.
چیکو، بازیکن آفریقایی که چند سال پیش به تیم فولاد خوزستان پیوست، پس از یک فصل ناموفق و بدون حتی یک شوت در چهارچوب دروازه، با انبوهی از بدهی به صاحبخانه، بقال و حتی آجیل‌فروش محل، متواری شد و اکنون حکم جلب او در دست آجیل‌فروش محل است!
پرونده خارجی‌های عیجب و غریب حاضر در لیگ ایران تنها به بازیکنان منشوری محدود نمی‌شود و در طول تاریخ همواره شاهد حضور بازیکنان جنجالی خارجی در لیگ ایران بودیم که هیچ‌کس مسئولیت حضور آنها را گردن نگرفت.
پائولو دی‌کارمو، مهاجم برزیلی که در زمان سرمربیگری افشین قطبی به پرسپولیس پیوست، نمونه‌ای دیگر از خریدهای عجیب و غریب فوتبال ایران است. در حالی که دی‌کارمو در طول دوران حرفه‌ای خود تنها شش گل به ثمر رسانده بود. بعدها مشخص شد که این بازیکن در برزیل مغازه پرنده‌فروشی دارد و به نوعی برای گذران وقت و تفریح به فوتبال ایران آمده است.
سان جان، بازیکن اهل مقدونیه، که یک فصل برای استقلال بازی کرد، بعدها مشخص شد که در کشورش والیبالیست بوده و هیچ تجربه‌ای در فوتبال حرفه‌ای نداشته است.
تمامی این موارد، تنها گوشه‌ای از مشکلات و ضعف‌های موجود در سیستم جذب بازیکنان خارجی در فوتبال ایران را به نمایش می‌گذارند. به نظر می‌رسد که برخی از باشگاه‌ها، به جای تمرکز بر استعداد، اخلاق و سابقه حرفه‌ای بازیکنان، تنها به دنبال پر کردن فهرست بازیکنان خود با نام‌های خارجی هستند، بدون آنکه به پیامدهای منفی این اقدام توجهی داشته باشند.
در این میان، نقش دلالان نیز قابل توجه است. این افراد، با بهره‌گیری از روابط و نفوذ خود، بازیکنان بی‌کیفیت و مسأله‌دار را به باشگاه‌ها تحمیل می‌کنند و از این طریق سودهای کلانی به جیب می‌زنند. متأسفانه، در بسیاری از موارد، منافع مالی دلالان بر منافع باشگاه و فوتبال ملی اولویت دارد.
با توجه به این وضعیت، ضروری است که باشگاه‌ها، فدراسیون فوتبال و سایر نهادهای مسئول، اقدامات جدی و فوری را برای اصلاح این روند در پیش گیرند. باید معیارهای سختگیرانه‌تری برای جذب بازیکنان خارجی وضع شود و نظارت دقیقی بر عملکرد دلالان صورت گیرد. همچنین، لازم است که باشگاه‌ها به ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی پایبند باشند و از جذب بازیکنانی که سابقه تخلفات اخلاقی و رفتاری دارند، خودداری کنند.
انتهای پیام/
